Bijna daar weer. Hoewel het hier natuurlijk ook fantastisch is geweest is het goed om te weten dat er morgen op me gewacht wordt..
donderdag 30 juni 2011
zondag 26 juni 2011
Sun in my pocket and the moon in my hands
Weer even een vakantieberichtje vanuit het verre zuiden want ik heb afgelopen week weer wat gereisd.
Het was mijn op een na laatste trip in Zuid-Afrika, de laatste zal die richting huis zijn..
Maar afgelopen week ben ik met Raymond, Paul en Yvette naar het zuiden gereisd. We hebben daar de Garden Route gedaan. Dat is een stuk kust wat vroeger helemaal bestond uit oerbos. Tussen de bergen en de kust is daar nu nog een deel van over maar er zijn ook prachtige kustplaatsjes en mooie wegen tussen de landschappen.
Vorige week zondag zijn we op pad gegaan. Ik was net op tijd weer fit. Mensen met facebook hebben kunnen lezen hoe ik op het eind van mijn verblijf hier in ZA nog even een fikse griep te pakken kreeg. Ik was de enige van de uitwisselingsstudenten die nog niet ziek was geweest dit hele halfjaar maar dat werd met terugwerkende kracht goedgemaakt. Anyway, op tijd fit dus en vervolgens zijn we met de trein naar Port Elizabeth gegaan. De treinreis duurde 22 uur maar gelukkig hadden we een eigen coupe met uitklapbedden voor ons. We konden ook nog eens pils in de trein bestellen dus we vermaakten ons wel. Aldaar hebben we een auto gehuurd (gratis upgrade omdat de kleinste auto zoals wij die besteld hadden niet beschikbaar was haha). Vervolgens zijn we naar Jeffrey's Bay gereden. Dat is een wereldberoemd surfplaatsje, maar wanneer je neit echt in de surfscene zit (zoals ik) gewoon een leuk kustplaatsje.
Daarna zijn we afgereisd naar Plettensberg baai en Kneysna, ook twee leuke kustplaatsjes op de garden route. We zijn met kabelbanen over bergtoppen geroetst (zo wordt een natuurpark wel leuk) en hebben op zee walvissen gezien. Walvissen zijn trouwens echt de coolste dieren die ik hier heb gezien. Vergeet de Big5, zo'n walvis is pas echt gigantisch. Helaas gaat ie snel weer onder vaak, dus op de foto is slechts een klein deel te zien. Maar wanneer je in een bootje op een paar meter afstand ervan bent is het echt magisch, of maggies mooi.
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Het was mijn op een na laatste trip in Zuid-Afrika, de laatste zal die richting huis zijn..
Maar afgelopen week ben ik met Raymond, Paul en Yvette naar het zuiden gereisd. We hebben daar de Garden Route gedaan. Dat is een stuk kust wat vroeger helemaal bestond uit oerbos. Tussen de bergen en de kust is daar nu nog een deel van over maar er zijn ook prachtige kustplaatsjes en mooie wegen tussen de landschappen.
Vorige week zondag zijn we op pad gegaan. Ik was net op tijd weer fit. Mensen met facebook hebben kunnen lezen hoe ik op het eind van mijn verblijf hier in ZA nog even een fikse griep te pakken kreeg. Ik was de enige van de uitwisselingsstudenten die nog niet ziek was geweest dit hele halfjaar maar dat werd met terugwerkende kracht goedgemaakt. Anyway, op tijd fit dus en vervolgens zijn we met de trein naar Port Elizabeth gegaan. De treinreis duurde 22 uur maar gelukkig hadden we een eigen coupe met uitklapbedden voor ons. We konden ook nog eens pils in de trein bestellen dus we vermaakten ons wel. Aldaar hebben we een auto gehuurd (gratis upgrade omdat de kleinste auto zoals wij die besteld hadden niet beschikbaar was haha). Vervolgens zijn we naar Jeffrey's Bay gereden. Dat is een wereldberoemd surfplaatsje, maar wanneer je neit echt in de surfscene zit (zoals ik) gewoon een leuk kustplaatsje.
Daarna zijn we afgereisd naar Plettensberg baai en Kneysna, ook twee leuke kustplaatsjes op de garden route. We zijn met kabelbanen over bergtoppen geroetst (zo wordt een natuurpark wel leuk) en hebben op zee walvissen gezien. Walvissen zijn trouwens echt de coolste dieren die ik hier heb gezien. Vergeet de Big5, zo'n walvis is pas echt gigantisch. Helaas gaat ie snel weer onder vaak, dus op de foto is slechts een klein deel te zien. Maar wanneer je in een bootje op een paar meter afstand ervan bent is het echt magisch, of maggies mooi.
De bestuurders Paul (Venlo) en Raymond (Singapore) bij onze 'gold car' of ' de gouden trots'
Plettenberg Baai, mooi kustplaatsje begin vd avond
De oplettende kijker ziet hier een walvis. Een bultrugwalvis.
Na de Garden Route zijn we wat meer landinwaards gegaan naar het plaatsje Oudshoorn. Dat ligt in de semi-woestijn de Klein Karoo. Het is zo'n typisch stadje in de middle of nowhere. Het is echter bekend om grotten die we bekeken hebben en vooral van de struisvogelindustrie. Yvette en Raymond hebben er nog zelfs een stukje op eentje gereden maar vanwege ons gezonde hollandse gewicht werd dit niet toegestaan bij Paul en ik.. Na 's ochtends die dieren even te hebben bekeken hebben we 's avond nog een lekker struisvogel gegeten als diner haha.
Struisvogel in de wei...
Grotten. geen struisvogels
struisvogel op het bord.
Vervolgens zijn we na een lange rit over rechte eindeloze wegen en zo nu en dan een bergpas teruggekeerd naar de bewoonde en gecultiveerde wereld. Naar Franshoek en Stellenbosch welteverstaan. Dat ligt vlak voor Kaapstad. We hebben in Stellenbosch nog een leuke avond gehad waarna we zijn teruggevlogen van Kaapstad naar Joburg.
een lange rechte weg..
het mooie plaatsje Franshoek, bekend van haar vele wijnen, in de vallei.
Nu rest mij nog de laatste nachtjes in Tuksdorp, Hatfield, Pretoria.. nog vier nachtjes.
Tot snel , groeten GJ
NB: Geen foto's van mezelf ditmaal. Ik heb namelijk alleen nog maar mn eigen foto's en daarbij ben ik degene achter de camera. Onze huisfotograaf Paul is nog achtergebleven in Kaapstad om daar nog wat te chillen en hij heeft de betere pics.
NBB: De titel van de blog kan ditmaal wat onbekend overkomen maar het is een hit hier in ZA.
[by the way: klopt het dat britney spears weer hot is en zowaar een hitje heeft? of is dat een zeer plaatstelijk hitje?]
ooh en nu ik toch bezig ben: Tijd voor wat Afrikaanse muziek!!
Fokofpolisiekar (ja zo heten ze echt) heeft Afrikaanse rockmuziek op de kaart gezet. Het allereerste afrikaanse nummer ooit gedraaid op de grootste radiozende hier (Five FM). Ze zijn normaal vrij hard en erg rock&roll maar dit nummer is een akoestise weergawe (haha) van hun lijflied ' Hemel op die platteland'. Iedere afrikaner van onder de 25 kan dit nummer meezingen.
Helaas is Fokofpolisiekar uit elkaar maar de bandleden maken nu wat meer soepele muziek. Nog steeds regtig afrikaans. Een band waar twee van de leden nu in zitten is Die Heuwels Fantasties. Dit zijn de mooiste nummers.
(Hier zit een mooi stukje pretoria in haha.. de outskirts van de stad en begin van platteland. diep afrikaans)
En nog eentje.. een samenwerking tussen Die Heuwels en andere grote Zuid-Afrikaanse artiesten, waaronder Soweto Gospel Chior. Samen zingen ze over de braai haha .
En dit is ook echt een must-see! het Soweto Gospel Choir (zij zijn een van de grootste artiesten in ZA) samen met U2 voor een documentaire over het WK.
woensdag 15 juni 2011
Time is on my side
Hallo Nederland, hier Pretoria.
Het is alweer een tijdje geleden maar dan nu eindelijk weer een blog van mij.
Ik zou liegen wanneer ik zou zeggen dat ik eerder geen tijd had om te bloggen maar er is simpelweg niet zo heel veel te vertellen. Het is vooral een dagelijks ritme wat ik leef. Dat gebeurd wanneer je ergens vijf maanden verblijft. Natuurlijk ga ik al richting het einde. Iedereen vraagt dan (tenminste hier) of ik ernaar uitkijk… Ik kijk natuurlijk wel uit om terug te gaan en iedereen (of in ieder geval Sanne) weer te zien. Maar toch moet ik zeggen dat het hier ook gaaf is. Niet gaver van Nederland maar zeker weten anders.
Toch zal ik een paar dingen vertellen over wat ik hier zoal doe de laatste weken. Mijn college-geven gedeelte (wat telde als mijn stage in ‘academische educatie’) zit er sinds 30 mei op. Dus dat verlichtte de werkdruk want het is altijd wel even voorbereiden en spannend om een inhoud voor het college bij elkaar te krijgen en daar dan te staan. In de maand juni worden hier examens geschreven. De vakken worden dan afgerond. Hoewel ik drie vakken gevolgd heb hoef ik de examens niet te maken. Dat scheelt enorm. We hadden namelijk ten doel gesteld aan het begin om aan het eind van mijn verblijf een scriptievoorstel klaar te hebben. Dat is meer werk dan het klinkt en ik ben al een heel eind. Het voorstel is zo goed als af en is ongeveer klaar om in te leveren aan de prachtige Rijksuniversiteit Groningen.
hier met Amanda in 'the office'. Het is daar meestal een zoete inval aan mensen en interessante gesprekken.
[Voor de geïnteresseerden: Mijn scriptie gaat over de vervreemding (zoiets als verbazing) dat plaatsvindt bij de introductie van een nieuw medium (digitale media in dit geval). Het is heel theoretisch en het gaat erover hoe dit een sublieme ervaring is. Hier heb ik me dus mee bezig gehouden hier in ZA omdat mijn begeleider prof. Amanda du Preez specialist is in het sublieme]
Okee, daar ben ik dus nu zoal mee bezig. Verder zijn er genoeg leuke dingen te doen. Zo hangen we wat uit met de huisgenoten of de andere uitwisselingsstudenten van Tuksdorp. Of we hangen uit met wat Afrikaner vrienden om rugby te kijken ofzo. De broers Nico en Johan Buitendag (inderdaad Nederlandse roots) zijn daarvoor de voornaamste kandidaten. Hoewel ik trouwens aardig wat gewend ben is de Afrikaner cultuur een behoorlijke drinkcultuur… Zo nu en dan haak ik dan ook vroegtijdig af onder het mom dat ik daar allemaal te oud voor wordt haha..
Ik schrijf dit nu dinsdagochtend en omdat donderdag en vrijdag weer nationale feestdagen zijn (Youth day in dit geval) gaan we vanmiddag voor de laatste keer naar onze kids in Mamelodi. Afgelopen zaterdag zijn we ter afsluiting van ons project met de kids naar de dierentuin hier in Pretoria geweest. Mooie dierentuin trouwens al kan de verzorging allemaal wat beter. Iedere student kreeg twee kinders om op te passen. Omdat één van mijn kids niet kwam ’s ochtends had ik slechts één onder mijn hoede. Dat was ook wel genoeg verantwoordelijkheid voor mij haha. Erg leuke dag natuurlijk. Die kinderen rennen langs alle dieren in de hoogste versnelling. Moeten we naar de chimpansees, zijn we daar eenmaal wordt er niet gekeken maar moeten we meteen door naar de neushoorns. Al met al erg leuk. Mijn homeboy heette Brighton, een gaaf kereltje. Hij had van zijn ouders 7,50 Rand meegekregen (dat is 75 eurocent) en zat dat de hele dag te tellen, tot ie het op het einde van de dag toch maar uitgaf aan een kettinkje. Daarnaast was hij ook de man omdat hij mijn camera nu en dan mocht lenen om wat foto’s te maken.
Brighton aan de boterham. Boven staan we op de foto met een neushoorn.
Behalve Mamelodi loopt alles hier op z’n einde. De eerste mensen beginnen al wat rond te reizen. Ook ik zal vanaf zondag tot volgende week zaterdag (19-25 juni) op pad zijn. We gaan per trein naar Port Elizabeth aan de zuidkust om vervolgens met een gehuurde auto lang de kustlijn naar Kaapstad te reizen. Dit heet de ‘garden route’ en is een echte trekpleister vanwege indrukwekkende natuur en leuke stadjes. We gaan met Raymond (jullie allen bekend van vorige trips), Paul en Yvette. De laatste twee komen uit Venlo en Nijmegen en zijn dus niet zo exotisch als onze Singaporaanse vriend.
Ook aan onze wekelijkse maandagavond pubquizavond komt een eind. In het midden quizmaster Josh, bekend van de zin "I am quizmaster Josh, and what I say goes". Ook onze mascotte de Happy Toaster (vrolijke broodrooster) staat er mooi op.
Omdat iedereen dus alle kanten op vliegt houden we wat feestjes om de boel wat af te sluiten. Zo hadden we een Halloweenfeestje bij iemand verderop in de stad en een etentje bij een Cubaanse tent. Dat etentje liep wat in de soep want hoewel de organisatie van ons de borg voor reserveren betaald had en tot drie keer toe had bevestigd, kwamen we aan in een restaurant dat niet op ons gerekend had. Nu moeten jullie weten dat we na 5 à 6 maanden al echt wat slechte service gewend zijn (het blijft immers Zuid-Afrika, zo kun je hier een uur wachten op een postzegel, om over van die helpdesks als internet het niet doet nog maar te zwijgen) maar dit was de aller slechte service ooit. Ze hadden dus niet op ons gerekend maar we konden er wel eten met z’n allen. We komen dus binnen om 19u en om 23u kregen we ons eten. Echt bizar. Toen wilden een paar van ons korting regelen vanwege dit oponthoud maar de baas werd boos. Hij sloot ons in, deed de deur op slot en vertrok per auto. Er werd een andere manager opgetrommeld van buiten om de deur na een uur open te doen en ons samen met het personeel uit te laten. Je maakt hier wat gekke dingen mee. We hebben nu toch maar betaald maar via onze ‘head of residence’ Edwin wordt er nu via de universiteit een officiële klacht ingediend. Je maakt hier wat mee… Om de goede service nog maar wat goed te maken zijn we met z’n allen na twaalven nog even naar McDonalds gegaan om een sundea ice te halen dat klaar was in een handomdraai.
Het halloween feestje in de tuin (met zwembad en braai). Boven de engerds GJ, Maarten, Wietse en Pim.
Een ander afsluitend diner wat ik gehad heb was met mijn scriptiebegeleider prof. Amanda du Preez en haar familie. Man Danie en zoon Daniel. Spannende mensen en geweldig aardig. Echt traditioneel Afrikaner eten dus helemaal top. Dat betekent goed gekruid in goede kwantiteit met gestampte milies (mais) en wat groenten (daar ontkom je niet aan). Na een buitengewoon dessert was de avond compleet (soort meelballen met appelcompote, kaneel en slagroomijs). Geloof me, geweldig eten hier.
Al met al dus op weg naar de laatste dagen. Dat worden leuke dagen van reizen en dan nog wat dagen chillen in Tuksdorp voor ik de 30ste van juni naar het Avondland terugkeer.
Alright, ik heb een beetje meer tijd dus misschien deze week nog een post. Misschien more to come.
woensdag 18 mei 2011
Keep on rockin' in the free world!
Het duurt even, maar nu dan toch een berichtje uit Pretoria, Jakaranda-stad, snor-city..
Vandaag even rustig dagje. Er zijn namelijk (lokale) verkiezingen in het hele land. Hectisch normaal gesproken in Nederland maar hier hebben ze daar wat op gevonden. Ze maken er gewoon een vrije dag van. Een public holiday. Gewoon alles dicht, scholen, universiteit, bibliotheek en de sportschool (kroegen blijven gewoon open, geen reden tot paniek).
Nu moet ik zeggen dat ze hier behoorlijk vrijgevig zijn met het uitroepen van feestdagen. Een klein lijstje van de feestdagen die ik de afgelopen vier maanden voorbij heb zien komen, naast het 'normale' pasen:
- Human rights day
- Freedom day
- Family day
- Workers day (dit was 1 mei, de dag van de arbeid. Helaas viel het dit jaar op een zondag. Omdat de zondag al een vrije dag is werd de daaropvolgende maandag uitgeroepen tot vrije dag).
Een mooi rijtje dus. Mocht de stress de komende maand teveel worden dan is er gelukkig volgende maand nog Youth Day op 16 juni.
Het is het vermelden waard dat elke public holiday dus een vrije dag is hier. Iets meer dus als in Nederland. Maar ik moet zeggen dat het wel bevalt, lekker rustig. Al lijken ze de feestdagen niet echt te vieren hier, in ieder geval niet in het publieke. Ach, in Zuid-Afrika maken we ons niet zo snel druk. Ik zou nog zo graag de stereotypen hier onderuit halen, maar dat zit er vandaag niet in. Het weer is gewoon te lekker om elke dag te werken (boem , weer een stereotype).. De winter komt hier ongeveer op.. Koud 's nachts (7/8graden), lekker overdag (22graden; zonnetje strak blauwe lucht). Hopen dat het nog een maandje zo blijft.
Maar goed, tijd voor wat inhoudelijke politiek. Ik probeer op dit blog toch een beeld (mijn beeld) te geven van Zuid-Afrika, dus een beetje politiek past wel.
De eerste les hierbij is dat in dit land politiek geen spel is, het gaat om hele reele dingen.* Het is een land waar dingen gebeuren, een land in opbouw, waar men er iedereen bij probeert te betrekken.
Waarschijnlijk kennen we allemaal wel de leidende partij van hier, namelijk de ANC (African National Congress). De partij werd verboden in 1961 en de leiders zoals Mandela, Oliver Tambo en Walter Sisulu werden opgepakt of verbannen. De militaire flank van de partij ging door als een opstandelingen onder de apartheid. Met bomaanslagen en opstanden in wijken. In 1990 werd het verbod opgeheven en werd de partij met de verkiezingen in 1994 de grootste met Mandela als president. Het is wel interessant te vermelden dat het gedachtegoed behoorlijk sociaal is, dicht tegen het communisme aan. Waarschijnlijk heeft Amerika daarom de apartheidsregering zo lang een hand boven het hoofd gehouden, in hun angst voor uitbreiding van het communisme in de jaren 70/80.
Anyway, de ANC is dus nog steeds en met overmacht de grootste partij. Het land verkeerd dan ook haast in een soort van één partij-systeem waarbij het weinig te vrezen heeft van andere partijen. Omdat de ANC zoveel gedaan heeft voor de zwarte bevolking (de overgrote meerderheid) voelen velen zich verplicht op hun te stemmen uit dankbaarheid ongeveer. Het heeft de mensen rechten gegeven, de ANC heeft ze 'bevrijd'. Maar dit is natuurlijk niet hoe democratie werkt. De partij dient afgerekend te worden op wat zij doet voor het land.
De laatste jaren, en in het bijzonder met de lokale verkiezingen van vandaag, lijkt de macht een beetje af te brokkelen. De partij lijkt niet echt te leveren. Infrastructuur lijkt hier eerder achteruit dan vooruit te gaan.. En dan is er de corruptie, och de corruptie.. Een mooi artikel in de Sunday Times (engelse kwaliteitskrant) beschrijft de verspreiding van 'tenderitis', een besmettelijke 'ziekte' waarbij mensen rijk worden, zich volvreten en baantjes gunnen aan vrienden/familie/kennissen:
Neemt niet weg dat Zuma razend populair is bij de bevolking. Het is gewoon een gezellig man, een man van het volk. Dit komt ook omdat Zuma een Zulu is (de grootste stam van de zwarte bevolking) terwijl Mandela en diens opvolger Mbeki afkomstig zijn van de Xhosa. Tussen de volken wordt de laatste groep een beetje gezien als een soort 'elite', terwijl de Zulu meer het echte volk is. Lang leve de democratie want Zuma blijft onverminderd populair.
Niet helemaal onverminderd want zijn partij verliest wel langzaam wat draagvlak. Dit vanwege het simpele feit dat de corruptie ervoor zorgt dat de zaken niet goed geregeld worden. Het creeert een gat voor andere, nieuwe partijen om in te springen. Er zijn wat kleinere (blanke) partijen die hier lokaal in het conservatieve Pretoria nog hun plaats proberen te behouden maar de grootste opponent van de ANC is de Democratic Allience (DA). Opgericht in 2000 uit een verzameling van legale anti-apartheids partijen is de DA nu de opkomende partij. Dat doen ze vooral door eenheid uit te stralen. Waar de ANC natuurlijk in essentie een zwarte partij is, probeert de DA ze eigenlijk te pakken op hun eigen ideologie, namelijk 'the rainbow nation' waarin iedereen (alle rassen) meedoet. Daarnaast is het een partij die hevig steunt op vrouwen. De leider is Helen Zille, voormalig burgermeester van Kaapstad waarvoor ze de prijs 'world mayor of the year' kreeg van de BBC. In 2009 is haar partij de grootste geworden in de Kaap provincie, wat samen met het Gauteng hier tot de belangrijkste provincies behoort. De DA is een sociaal liberale partij, ik denk een beetje te vergelijken met D66 in Nederland.
De verwachting voor vandaag is dat de DA in ieder geval terrein gaat winnen, maar nog niet duidelijk is hoeveel. Met name in Pretoria, of eigenlijk ' the city of Tshwame' zoals de grootstedelijke gemeente heet waar Pretoria in ligt, is de uitslag interessant omdat hier zowel veel Zulu bevolking is alswel een grote conservatieve Afrikaner gemeenschap. Uitersten dus. Hoewel ik niet kan stemmen laat ik hier toch mijn stem horen omdat ik wel een beetje geef om dit land, en deze stad.
De eigen ervaring vandaag: je zou verwachten dat het een vrije dag is omdat de mensen lang moeten wachten bij het stembureau maar dat bleek niet zo te zijn. Niet echt een wachtrij, het is allemaal vrij rustig. Die vrije dag is dus gewoon echt een vrije dag, ook voor degene die wel kunnen stemmen.
Dit keer dus een beetje politiek verhaaltje. Maarja, het is mijn blog en iedereen die dit leest weet vast wel dat ik gevoelig ben voor politieke discussies... Het is dus mijn plicht om hier iets over te schrijven nu. Volgende keer wel weer iets leuks, iets exotisch, met veel plaatjes en minder tekst, haha.
Voor nu: baie groete, goed gaan! Alle liefs uit Pretoria
* btw, ik las over Rouvoets afscheid van de kamer waarbij Gerdie Verbeet hem prees omdat hij geen ' politiek dier' was. Politiek is bij hem geen 'spel' maar een plek waar het echt ergens om gaat. Lijkt me een goede les voor debatclubjes en die politici met prachtige woorden.
Vandaag even rustig dagje. Er zijn namelijk (lokale) verkiezingen in het hele land. Hectisch normaal gesproken in Nederland maar hier hebben ze daar wat op gevonden. Ze maken er gewoon een vrije dag van. Een public holiday. Gewoon alles dicht, scholen, universiteit, bibliotheek en de sportschool (kroegen blijven gewoon open, geen reden tot paniek).
Nu moet ik zeggen dat ze hier behoorlijk vrijgevig zijn met het uitroepen van feestdagen. Een klein lijstje van de feestdagen die ik de afgelopen vier maanden voorbij heb zien komen, naast het 'normale' pasen:
- Human rights day
- Freedom day
- Family day
- Workers day (dit was 1 mei, de dag van de arbeid. Helaas viel het dit jaar op een zondag. Omdat de zondag al een vrije dag is werd de daaropvolgende maandag uitgeroepen tot vrije dag).
Een mooi rijtje dus. Mocht de stress de komende maand teveel worden dan is er gelukkig volgende maand nog Youth Day op 16 juni.
Het is het vermelden waard dat elke public holiday dus een vrije dag is hier. Iets meer dus als in Nederland. Maar ik moet zeggen dat het wel bevalt, lekker rustig. Al lijken ze de feestdagen niet echt te vieren hier, in ieder geval niet in het publieke. Ach, in Zuid-Afrika maken we ons niet zo snel druk. Ik zou nog zo graag de stereotypen hier onderuit halen, maar dat zit er vandaag niet in. Het weer is gewoon te lekker om elke dag te werken (boem , weer een stereotype).. De winter komt hier ongeveer op.. Koud 's nachts (7/8graden), lekker overdag (22graden; zonnetje strak blauwe lucht). Hopen dat het nog een maandje zo blijft.
Maar goed, tijd voor wat inhoudelijke politiek. Ik probeer op dit blog toch een beeld (mijn beeld) te geven van Zuid-Afrika, dus een beetje politiek past wel.
De eerste les hierbij is dat in dit land politiek geen spel is, het gaat om hele reele dingen.* Het is een land waar dingen gebeuren, een land in opbouw, waar men er iedereen bij probeert te betrekken.
Waarschijnlijk kennen we allemaal wel de leidende partij van hier, namelijk de ANC (African National Congress). De partij werd verboden in 1961 en de leiders zoals Mandela, Oliver Tambo en Walter Sisulu werden opgepakt of verbannen. De militaire flank van de partij ging door als een opstandelingen onder de apartheid. Met bomaanslagen en opstanden in wijken. In 1990 werd het verbod opgeheven en werd de partij met de verkiezingen in 1994 de grootste met Mandela als president. Het is wel interessant te vermelden dat het gedachtegoed behoorlijk sociaal is, dicht tegen het communisme aan. Waarschijnlijk heeft Amerika daarom de apartheidsregering zo lang een hand boven het hoofd gehouden, in hun angst voor uitbreiding van het communisme in de jaren 70/80.
Anyway, de ANC is dus nog steeds en met overmacht de grootste partij. Het land verkeerd dan ook haast in een soort van één partij-systeem waarbij het weinig te vrezen heeft van andere partijen. Omdat de ANC zoveel gedaan heeft voor de zwarte bevolking (de overgrote meerderheid) voelen velen zich verplicht op hun te stemmen uit dankbaarheid ongeveer. Het heeft de mensen rechten gegeven, de ANC heeft ze 'bevrijd'. Maar dit is natuurlijk niet hoe democratie werkt. De partij dient afgerekend te worden op wat zij doet voor het land.
De laatste jaren, en in het bijzonder met de lokale verkiezingen van vandaag, lijkt de macht een beetje af te brokkelen. De partij lijkt niet echt te leveren. Infrastructuur lijkt hier eerder achteruit dan vooruit te gaan.. En dan is er de corruptie, och de corruptie.. Een mooi artikel in de Sunday Times (engelse kwaliteitskrant) beschrijft de verspreiding van 'tenderitis', een besmettelijke 'ziekte' waarbij mensen rijk worden, zich volvreten en baantjes gunnen aan vrienden/familie/kennissen:
A whole generation of politicians has grown fat from the disease, which involves awarding lucrative contracts to friends, colleagues, fellow party members and family — regardless of their ability to do the job.Eeuwig zonde van zo'n historisch belangrijke partij. De huidige president Jacob Zuma is er ook een prachtig geval van. Onder de vorige president Mbeki ontslagen vanwege corruptie maar nu weer gewoon aan de macht. Ondertussen even een zaak wegens een vermeende verkrachting aan de broek; Berlusconi is er peanuts bij. Desbetreffende vrouw heeft overigens asiel in Nederland gekregen omdat ze bedreigd werd na het indienen van de klacht. Zuma houdt trouwens wel van de vrouwen; hij heeft er vijf, terwijl er nog twee verloofden op het lijstje staan om getrouwd te worden. Daaruit zijn al 20 kinderen geboren. Daarnaast heeft Zuma nog een aandenken aan het WK in de vorm van een buitenechtelijk kind met de dochter van de voorzitter van de nationale voetbalbond. Mooi clubje dus. De man creert zijn eigen electoraat. Praktische tip van Zuma: na de daad een douche voorkomt HIV infectie. (dit klinkt natuurlijk wel grappig maar het wordt ernstig als je je bedenkt dat deze man een land leidt waar 15% van de bevolking HIV heeft...)
Neemt niet weg dat Zuma razend populair is bij de bevolking. Het is gewoon een gezellig man, een man van het volk. Dit komt ook omdat Zuma een Zulu is (de grootste stam van de zwarte bevolking) terwijl Mandela en diens opvolger Mbeki afkomstig zijn van de Xhosa. Tussen de volken wordt de laatste groep een beetje gezien als een soort 'elite', terwijl de Zulu meer het echte volk is. Lang leve de democratie want Zuma blijft onverminderd populair.
Niet helemaal onverminderd want zijn partij verliest wel langzaam wat draagvlak. Dit vanwege het simpele feit dat de corruptie ervoor zorgt dat de zaken niet goed geregeld worden. Het creeert een gat voor andere, nieuwe partijen om in te springen. Er zijn wat kleinere (blanke) partijen die hier lokaal in het conservatieve Pretoria nog hun plaats proberen te behouden maar de grootste opponent van de ANC is de Democratic Allience (DA). Opgericht in 2000 uit een verzameling van legale anti-apartheids partijen is de DA nu de opkomende partij. Dat doen ze vooral door eenheid uit te stralen. Waar de ANC natuurlijk in essentie een zwarte partij is, probeert de DA ze eigenlijk te pakken op hun eigen ideologie, namelijk 'the rainbow nation' waarin iedereen (alle rassen) meedoet. Daarnaast is het een partij die hevig steunt op vrouwen. De leider is Helen Zille, voormalig burgermeester van Kaapstad waarvoor ze de prijs 'world mayor of the year' kreeg van de BBC. In 2009 is haar partij de grootste geworden in de Kaap provincie, wat samen met het Gauteng hier tot de belangrijkste provincies behoort. De DA is een sociaal liberale partij, ik denk een beetje te vergelijken met D66 in Nederland.
De verwachting voor vandaag is dat de DA in ieder geval terrein gaat winnen, maar nog niet duidelijk is hoeveel. Met name in Pretoria, of eigenlijk ' the city of Tshwame' zoals de grootstedelijke gemeente heet waar Pretoria in ligt, is de uitslag interessant omdat hier zowel veel Zulu bevolking is alswel een grote conservatieve Afrikaner gemeenschap. Uitersten dus. Hoewel ik niet kan stemmen laat ik hier toch mijn stem horen omdat ik wel een beetje geef om dit land, en deze stad.
De eigen ervaring vandaag: je zou verwachten dat het een vrije dag is omdat de mensen lang moeten wachten bij het stembureau maar dat bleek niet zo te zijn. Niet echt een wachtrij, het is allemaal vrij rustig. Die vrije dag is dus gewoon echt een vrije dag, ook voor degene die wel kunnen stemmen.
Dit keer dus een beetje politiek verhaaltje. Maarja, het is mijn blog en iedereen die dit leest weet vast wel dat ik gevoelig ben voor politieke discussies... Het is dus mijn plicht om hier iets over te schrijven nu. Volgende keer wel weer iets leuks, iets exotisch, met veel plaatjes en minder tekst, haha.
Voor nu: baie groete, goed gaan! Alle liefs uit Pretoria
* btw, ik las over Rouvoets afscheid van de kamer waarbij Gerdie Verbeet hem prees omdat hij geen ' politiek dier' was. Politiek is bij hem geen 'spel' maar een plek waar het echt ergens om gaat. Lijkt me een goede les voor debatclubjes en die politici met prachtige woorden.
zondag 1 mei 2011
City of Blinding Lights: van Gauteng tot die Kaap.
Hallo Holland, hier Pretoria.
[dit wordt een lang verhaal met veel foto's.. misschien opdelen, elke dag een stukje lezen voor het slapen kan helpen de week door te komen..]
The city of blinding lights is een prachtig nummer van U2. Het gaat eigenlijk over New York en het was dan ook de titel van ons blog in Amerika (met Party Mussche en Rob). Welnu, ik kan vertellen dat Kaapstad zich (bijna) kan meten met New York.. Ja echt.
Afgelopen week was het hier vakansie dus ons ging naar die Kaap. Samen met Raymond uit Singapore (echte naam Moh Wei-Qun). Het hele huis stroomde leeg. Gehuurde auto's en vliegtuigen vetrokken naar Mozambique, Botswana, Namibie en Kaapstad. Wij namen de bus, dat is weer eens wat anders en zo zie je nog een keer wat van het land. Hoewel ik mezelf ooit na een 24uur-durende rit naar Rimini nooit meer in een lange afstandsbus te laten vervoeren, kreeg Raymond me toch zover. Mede omdat de vliegtuigen op het laatste moment volgeboekt leken. Voorbereid voor het slechtste bleek het een geweldige zet. Je kon heerlijk slapen in speciale stoelen, er werd regelmatig gestopt en er waren zelfs stewardessen aan boord. Kwaliteit dus. Een mooie zonsopkomst in de morgen toen we door de Karoo reden, een semi-woestijn waarin je uren en uren rijdt. Eindeloze rechte wegen en zo nu en dan een tankstation; het doet haast Amerikaans aan. We zijn zelfs nog gestopt in Beaufort-Wes, maar zo beautiful was dat niet. Eerder verlaten.
Enfin, aangekomen na een reis van 21 uur, plus 2,5uur vertraging omdat de bus niet op kwam dagen (het blijft Zuid-Afrika), werden we verwelkomd door het mooie Kaapstad. Het is een gigantische stad dat gekrult ligt tussen de bergen. We verbleven in een gasthuis dat deel uitmaakte van een non-profit organisatie. 'Responsible tourism' noemen ze dat. Zo doen ze wat goeds met het geld van toeristen, zoals wij. Eigenlijk was het gewoon een goede plek voor niet teveel geld.. 's Avonds naar het 'V&A Waterfront' gegaan. Dat is de oude haven dat nu is omgebouwd tot een soort uitgaansgebied voor de hele familie. Erg leuk, lekker eten.
De volgende dag werden we getrakteerd op een echt stukje Kaapstad-experience: slecht weer. Omdat de stad tussen de zee en de bergen ligt, is het weer er verraderlijk. De voorspellingen waren niet zo slecht, maar zondag was gewoon een regenachtige dag. Met een mediterraans klimaat zijn de winters vooral erg nat, en dat hebben we ondervonden. Toch wat rondgetourd door de stad, dingen (tickets) gereseveerd etc. Op de foto is Kasteel De Goede Hoop. Hoewel het eigenlijk een fort is. Gebouwd door ons Hollanders. Hoewel de kaap werd ontdekt door Bartholomeus Diaz zijn het vooral ons Neerlanders die er een stempel op hebben gedrukt. Hoewel het centrum vooral Engelstalig is (een echte metropool) zijn alle wijken eromheen erg Afrikaans qua taal. Het is iets minder zwart en wit in Kaapstad en meer 'colored people' (dat mag je hier gewoon zeggen hoor). Opvallend is dat deze 'colored people' ook vaak Afrikaans spreken, al is het dialect soms moeilijk te verstaan. In tegenstelling wat veel mensen denken is Afrikaans niet een soort geconserveerd Nederlands uit de 17e eeuw, maar eigenlijk een taal van bedienden en knechten die het overnamen van hun heren. Dat dialect kwam later pas terug bij de blanke bevolking en werd de officiele taal.
[Afgelopen woensdag 27 april verscheen een reactie van de Afrikaanse Mullisch, Breyten Breytenbach in NRC Handelsblad als reactie op een collumn van Martin Bosma (PVV) die pleitte voor bescherming van dit 'Nederlands', dit terzijde]
Een van de dingen die Raymond en ik probeerden te regelen op die regenachtige zondag was een auto. Dat bleek een moeilijke opgave. Met de feestdagen gaande (pasen) bleken alle auto's in de stad verhuurd te zijn. Hadden we eindelijk een gevonden, bleek de volgende ochtend dat rijbewijs en creditcard van dezelfde persoon moesten zijn, en dat hadden we niet. Toen op het laatste moment via internet een adresje gevonden in een buitenwijk. Een man kwam ons ophalen bij een winkelcentrum. Onderweg stopten we nog even bij een printwinkel om een cartridge te halen voor de printer. De man claimde dat hij een vloot van 70 auto's had, maar daar geloven we niks van. Bij zijn huis aangekomen typte hij namelijk ter plekke een formuliertje die getekend diende te worden. We konden cash betalen en kregen zo een prachtige Mazda mee. Een inmiddels klassieke Mazda omdat hij 20 jaar oud was. Hier en daar wat deuken en de deur aan bestuurderskant kon alleen geopend worden van binnenuit. Raymond op Facebook: "With 100% natural ventilation, driver's door that cant be opened, human GPS, silent radio but musical wiper and have to triple-clutch to engage the 1st 2 gears.." Hieronder poseert hij trots met onze gouden koets.
Op dinsdag hadden we nog steeds de geweldige Mazda. Gecultiveerde mensen die wij zijn konden we de wijnlanden (winelands) natuurlijk niet laten schieten. Voor een dag heb ik mijn biervoorkeur vervangen door wijn. Op weg naar Stellenbosch zijn we langs een oud landgoed gereden waar ze wijn maken genaamd Vergelegen. Natuurlijk wijn proeven. Dan komt er iemand vertellen hoe die wijn gemaakt is en waar het naar smaakt. De beschrijvingen klopten helemaal, ik knikte gewoon mee.
Stellenbosch zelf is trouwens niet alleen bekend van de wijn maar ook van de universiteit. Dat begrijp ik wel; het is er heel comfortabel leven. Je zou niet zeggen dat je in Afrika bent. Kleine straatjes, terrasjes en boekenwinkels geven het een haast Europees gevoel.
De volgende dag zonder de Mazda maar met de boot naar Robbeneiland geweest. Het eiland is vanaf de kolonisering gebruikt als gevangenis of melaatseneiland maar is vooral bekend van Nelson Mandela en de andere politieke gevangenen. Tot 27 april 1991 (wij waren er dus precies 20 jaar later) werd het gebruikt om politieke tegenstanders hardhandig op te sluiten en te isoleren. Je zou verwachten dat er een soort historische beschrijving/ museum daar is maar eigenlijk is er niet zo heel veel meer van over. De eerste gids, een geschiedenis promovendus, hield een imposant betoog over hoe apartheid en racisme eigenlijk in de mens zit en hoe we het tegen kunnen gaan. Wij toeristen moesten zowaar nog een beetje nadenken.
Het tweede deel (het programma is vastgelegd, er zijn per dag drie groepen die naar robbeneiland gaan) was misschien nog indrukwekkender. We kregen een rondleiding van een ex-gevangene die vertelde over de gevangenis. Opvallend is dat 'reconsiliation' (verbroederen, vergiffenis) centraal staat. Dat is natuurlijk belangrijk omdat de verschillende bevolkingsgroepen ondanks het gruwelijke verleden met elkaar verder moeten.
Op de vrijdag, de dag voor ons vertrek (we naderen het einde van dit verhaal), zijn we dan alsnog de tafelberg opgegaan. De trip was eerder afgelast vanwege slecht weer. Bij slecht weer is de berg omringt met wolken en zie je geen hand voor ogen. Het heet trouwens de tafelberg omdat het helemaal plat is bovenop en de wolken vormen een natuurlijk tafellaken.
Bikkels als we zijn hebben we bergop de kabellift vermeden en zijn we te voet de berg gaan beklimmen. In een straf tempo waar Raymond soms moeite mee had kwamen we in iets meer dan anderhalf uur boven. Het lopen was veelal door de wolken. Eenmaal bovengekomen konden we pas genieten van het uitzicht toen we ons boven de wolken bevonden. Op de achtergrond van de tweede foto is een beetje het uitzich op de stad te zien. We gingen wel met de kabelbaan naar beneden. Dat leverde de laatste foto op.
Op onze laatste avond nog maar even de stad verkend. Het uitgaansgebied op het bekende Long Street ditmaal. In voor Zuid-Afrikaanse begrippen oude mooie gebouwen allerlei kroegen en dansgelegenheden in een lange straat. Erg sfeervol. Links in de foto werkt Raymond nog even zijn biertje naar binnen. Dat zeg ik, erg gezellig.
[dit wordt een lang verhaal met veel foto's.. misschien opdelen, elke dag een stukje lezen voor het slapen kan helpen de week door te komen..]
The city of blinding lights is een prachtig nummer van U2. Het gaat eigenlijk over New York en het was dan ook de titel van ons blog in Amerika (met Party Mussche en Rob). Welnu, ik kan vertellen dat Kaapstad zich (bijna) kan meten met New York.. Ja echt.
Afgelopen week was het hier vakansie dus ons ging naar die Kaap. Samen met Raymond uit Singapore (echte naam Moh Wei-Qun). Het hele huis stroomde leeg. Gehuurde auto's en vliegtuigen vetrokken naar Mozambique, Botswana, Namibie en Kaapstad. Wij namen de bus, dat is weer eens wat anders en zo zie je nog een keer wat van het land. Hoewel ik mezelf ooit na een 24uur-durende rit naar Rimini nooit meer in een lange afstandsbus te laten vervoeren, kreeg Raymond me toch zover. Mede omdat de vliegtuigen op het laatste moment volgeboekt leken. Voorbereid voor het slechtste bleek het een geweldige zet. Je kon heerlijk slapen in speciale stoelen, er werd regelmatig gestopt en er waren zelfs stewardessen aan boord. Kwaliteit dus. Een mooie zonsopkomst in de morgen toen we door de Karoo reden, een semi-woestijn waarin je uren en uren rijdt. Eindeloze rechte wegen en zo nu en dan een tankstation; het doet haast Amerikaans aan. We zijn zelfs nog gestopt in Beaufort-Wes, maar zo beautiful was dat niet. Eerder verlaten.
Enfin, aangekomen na een reis van 21 uur, plus 2,5uur vertraging omdat de bus niet op kwam dagen (het blijft Zuid-Afrika), werden we verwelkomd door het mooie Kaapstad. Het is een gigantische stad dat gekrult ligt tussen de bergen. We verbleven in een gasthuis dat deel uitmaakte van een non-profit organisatie. 'Responsible tourism' noemen ze dat. Zo doen ze wat goeds met het geld van toeristen, zoals wij. Eigenlijk was het gewoon een goede plek voor niet teveel geld.. 's Avonds naar het 'V&A Waterfront' gegaan. Dat is de oude haven dat nu is omgebouwd tot een soort uitgaansgebied voor de hele familie. Erg leuk, lekker eten.
De volgende dag werden we getrakteerd op een echt stukje Kaapstad-experience: slecht weer. Omdat de stad tussen de zee en de bergen ligt, is het weer er verraderlijk. De voorspellingen waren niet zo slecht, maar zondag was gewoon een regenachtige dag. Met een mediterraans klimaat zijn de winters vooral erg nat, en dat hebben we ondervonden. Toch wat rondgetourd door de stad, dingen (tickets) gereseveerd etc. Op de foto is Kasteel De Goede Hoop. Hoewel het eigenlijk een fort is. Gebouwd door ons Hollanders. Hoewel de kaap werd ontdekt door Bartholomeus Diaz zijn het vooral ons Neerlanders die er een stempel op hebben gedrukt. Hoewel het centrum vooral Engelstalig is (een echte metropool) zijn alle wijken eromheen erg Afrikaans qua taal. Het is iets minder zwart en wit in Kaapstad en meer 'colored people' (dat mag je hier gewoon zeggen hoor). Opvallend is dat deze 'colored people' ook vaak Afrikaans spreken, al is het dialect soms moeilijk te verstaan. In tegenstelling wat veel mensen denken is Afrikaans niet een soort geconserveerd Nederlands uit de 17e eeuw, maar eigenlijk een taal van bedienden en knechten die het overnamen van hun heren. Dat dialect kwam later pas terug bij de blanke bevolking en werd de officiele taal.
[Afgelopen woensdag 27 april verscheen een reactie van de Afrikaanse Mullisch, Breyten Breytenbach in NRC Handelsblad als reactie op een collumn van Martin Bosma (PVV) die pleitte voor bescherming van dit 'Nederlands', dit terzijde]
Een van de dingen die Raymond en ik probeerden te regelen op die regenachtige zondag was een auto. Dat bleek een moeilijke opgave. Met de feestdagen gaande (pasen) bleken alle auto's in de stad verhuurd te zijn. Hadden we eindelijk een gevonden, bleek de volgende ochtend dat rijbewijs en creditcard van dezelfde persoon moesten zijn, en dat hadden we niet. Toen op het laatste moment via internet een adresje gevonden in een buitenwijk. Een man kwam ons ophalen bij een winkelcentrum. Onderweg stopten we nog even bij een printwinkel om een cartridge te halen voor de printer. De man claimde dat hij een vloot van 70 auto's had, maar daar geloven we niks van. Bij zijn huis aangekomen typte hij namelijk ter plekke een formuliertje die getekend diende te worden. We konden cash betalen en kregen zo een prachtige Mazda mee. Een inmiddels klassieke Mazda omdat hij 20 jaar oud was. Hier en daar wat deuken en de deur aan bestuurderskant kon alleen geopend worden van binnenuit. Raymond op Facebook: "With 100% natural ventilation, driver's door that cant be opened, human GPS, silent radio but musical wiper and have to triple-clutch to engage the 1st 2 gears.." Hieronder poseert hij trots met onze gouden koets.
Wij maandag op pad, met de auto. We hebben toen een tour gedaan naar Kaap de Goede Hoop. Dat is het zuidelijkste puntje op de Kaap. Niet van heel Afrika trouwens, daar kwamen ze pas later achter. Prachtige kust en idyllische plaatsjes, zoals Simon's Town hieronder. Ook waren er pinguins, die niet echt bang waren voor mensen.
Aangekomen hebben we wat foto's gemaakt. Behoorlijk wat toeristen daar, maar dat kun je verwachten met zo'n uitzicht. Er staat een vuurtoren en een richtingaanwijzer voor steden over de hele wereld. Singapore stond erop, Ray blij, Groningen ontbrak. Amsterdam zelfs ook.
Het was een geweldige rit, vlak langs de kust. We hebben ongeveer 200 kilometer afgelegd. Zo vlak langs de rotsen en bergen doe je daar wel een dag over.
Met zonsondergang reden we langs een klif. Echt meters van het rafijn en de zee af. De weg heet Chapman's Peak Drive en ik heb me laten vertellen dat er nogal wat autoreclames worden opgenomen. Dat is te begrijpen.
Ons laatste punt van de tour was in Kaapstad. Na wat zoeken kwamen we terecht op Signal Hill, een heuvel vlak voor de bergen van de stad. Prachtig uitzicht. The city of blinding lights. Oneindig ver lichtjes en wegen te zien.
Op dinsdag hadden we nog steeds de geweldige Mazda. Gecultiveerde mensen die wij zijn konden we de wijnlanden (winelands) natuurlijk niet laten schieten. Voor een dag heb ik mijn biervoorkeur vervangen door wijn. Op weg naar Stellenbosch zijn we langs een oud landgoed gereden waar ze wijn maken genaamd Vergelegen. Natuurlijk wijn proeven. Dan komt er iemand vertellen hoe die wijn gemaakt is en waar het naar smaakt. De beschrijvingen klopten helemaal, ik knikte gewoon mee.
Stellenbosch zelf is trouwens niet alleen bekend van de wijn maar ook van de universiteit. Dat begrijp ik wel; het is er heel comfortabel leven. Je zou niet zeggen dat je in Afrika bent. Kleine straatjes, terrasjes en boekenwinkels geven het een haast Europees gevoel.
De volgende dag zonder de Mazda maar met de boot naar Robbeneiland geweest. Het eiland is vanaf de kolonisering gebruikt als gevangenis of melaatseneiland maar is vooral bekend van Nelson Mandela en de andere politieke gevangenen. Tot 27 april 1991 (wij waren er dus precies 20 jaar later) werd het gebruikt om politieke tegenstanders hardhandig op te sluiten en te isoleren. Je zou verwachten dat er een soort historische beschrijving/ museum daar is maar eigenlijk is er niet zo heel veel meer van over. De eerste gids, een geschiedenis promovendus, hield een imposant betoog over hoe apartheid en racisme eigenlijk in de mens zit en hoe we het tegen kunnen gaan. Wij toeristen moesten zowaar nog een beetje nadenken.
Het tweede deel (het programma is vastgelegd, er zijn per dag drie groepen die naar robbeneiland gaan) was misschien nog indrukwekkender. We kregen een rondleiding van een ex-gevangene die vertelde over de gevangenis. Opvallend is dat 'reconsiliation' (verbroederen, vergiffenis) centraal staat. Dat is natuurlijk belangrijk omdat de verschillende bevolkingsgroepen ondanks het gruwelijke verleden met elkaar verder moeten.
Op de vrijdag, de dag voor ons vertrek (we naderen het einde van dit verhaal), zijn we dan alsnog de tafelberg opgegaan. De trip was eerder afgelast vanwege slecht weer. Bij slecht weer is de berg omringt met wolken en zie je geen hand voor ogen. Het heet trouwens de tafelberg omdat het helemaal plat is bovenop en de wolken vormen een natuurlijk tafellaken.
Bikkels als we zijn hebben we bergop de kabellift vermeden en zijn we te voet de berg gaan beklimmen. In een straf tempo waar Raymond soms moeite mee had kwamen we in iets meer dan anderhalf uur boven. Het lopen was veelal door de wolken. Eenmaal bovengekomen konden we pas genieten van het uitzicht toen we ons boven de wolken bevonden. Op de achtergrond van de tweede foto is een beetje het uitzich op de stad te zien. We gingen wel met de kabelbaan naar beneden. Dat leverde de laatste foto op.
Op onze laatste avond nog maar even de stad verkend. Het uitgaansgebied op het bekende Long Street ditmaal. In voor Zuid-Afrikaanse begrippen oude mooie gebouwen allerlei kroegen en dansgelegenheden in een lange straat. Erg sfeervol. Links in de foto werkt Raymond nog even zijn biertje naar binnen. Dat zeg ik, erg gezellig.
En toen was het voorbij. Volgende ochtend met het vliegtuig terug. De reistijd is dan 19,5uur korter dan met de bus... Gemak dient de mens. Een of andere budget airlines (geen beenruimte) met families met huilende kinderen overal: langer dan 1,5 uur had ik het ook niet uitgehouden in de lucht. Maakt niet uit, we waren terug, thuis (Tuksdorp) na een fantastische week.
Kaapstad is een wonderlijke stad (en omgeving)!
Nu zijn jullie wel moe van het lezen. Volgende keer iets korts en snel.
Baie groete, goed gaan!
donderdag 21 april 2011
No time for losers..
Hallo Holland, hier Pretoria.
Even een klein stukje want zoveel valt er eigenlijk niet te melden als het ritme van alledag ook hier grip krijgt op de tijd.
Wel een paar leuke dingen gedaan hoor. Zo zijn wij al een tijdje aan het trainen met het team van Tuksdorp (ons 'kosthuis' / residence hier). Eerder probeerden we al bij een team van de universiteit te komen, maar dat bleek schier onmogelijk. Niet in de laatste plaats vanwege een totale chaos bij die club daar. Anyway, Tuksdorp dus. Dat is nu een combinatie van negen uitwisselingsstudenten en een boel locals (Africans) van hier. We trainen in het weekend, zaterdag en zondag om 9uur! Jawel, in Afrika staan ze vroeg op. Nou ja, vroeg opstaan... Meestal is de opkomst zo'n twaalf personen, waarvan dus negen uitwisselingsstudenten.
Gister onze eerste wedstrijd met Tuksdorp 1 (niet dat er een Tuksdorp 2 is maar het klinkt zo mooi). Tegen een andere residence voor de Kosthuis competitie. De coach was er niet en dus totale chaos weer, dingen regelen hier is lastig. Gelukkig werd er wel gespeeld. Ik centraal acherin, de volle negentig minuten gespeeld, een lekkere wedstrijd al zeg ik het zelf. Mocht niet baten: met 3-2 de boot ingegaan.
Helaas is hier nog geen fototje bij. Binnenkort een mooie teamfoto in ons 'all black' outfit. Met m'n nummer 5.
Iets dat al wel is vastgelegd op de gevoelige plaat is een spectaculaire rugby wedstrijd vorige week. Eerder vertelde ik al dat men hier sport erg serieus neemt. Misschien juist wel omdat het land tussen 1980-1990 van vrijwel elke sport is uitgesloten vanwege het regime hier. Rugby is dus erg populair hier, helemaal op deze universiteit. Men heeft een groots sportcentrum en een ruim stadion. Nu hadden de Tukkies, dat is de bijnaam van de universiteit, de landelijke finale gehaald van de universiteitscompetitie. Dat is normaal gesproken al live op landelijke tv te volgen maar nu hadden ze helemaal uitgepakt. Uitverkocht huis dus echt duizenden en duizenden mensen. Kurt Darren (bekend van een vorig blog met een heel fout liedje) zong het volkslied voor een gigantische vlag. Vuurwerk en al... Het was de eerste keer dat Tukkies de finale bereikte. Helaas werd er verloren van Kaapstad. Toch hebben we een mooie show gezien. Enfin, bekijk zelf maar even het filmpje. De kwaliteit laat wat te wensen over.
Het volkslied bestaat trouwens uit vijf talen. Het verschil kun je horen. Afrikaners negeren nogal eens het Xhosa, Zulu en Sotho gedeelte.. het echte zingen begint natuurlijk pas bij de Afrikaanse woorden "uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see.."
http://www.youtube.com/watch?v=h0pGmiNii7g&feature=channel_video_title
Morgen ga ik naar Kaapstad! Het is hier vakantie dus stroomt het huis met uitwisselingsstudenten leeg.
Raymond (singapore) en ik gaan dus naar Kaapstad voor een week. Gekkenhuis natuurlijk, het wordt vast mooi.
We gaan met de bus... ja de bus. 1500 km (ongeveer van Staphorst naar Barcelona). Het is een groot land, en ik ben bang dat ik die afstand zo wel goed ervaar. Wel mooie natuur naar het schijnt. Terug gaan we gelukkig wel met vliegtuig.
Baie groete, goed gaan!
Even een klein stukje want zoveel valt er eigenlijk niet te melden als het ritme van alledag ook hier grip krijgt op de tijd.
Wel een paar leuke dingen gedaan hoor. Zo zijn wij al een tijdje aan het trainen met het team van Tuksdorp (ons 'kosthuis' / residence hier). Eerder probeerden we al bij een team van de universiteit te komen, maar dat bleek schier onmogelijk. Niet in de laatste plaats vanwege een totale chaos bij die club daar. Anyway, Tuksdorp dus. Dat is nu een combinatie van negen uitwisselingsstudenten en een boel locals (Africans) van hier. We trainen in het weekend, zaterdag en zondag om 9uur! Jawel, in Afrika staan ze vroeg op. Nou ja, vroeg opstaan... Meestal is de opkomst zo'n twaalf personen, waarvan dus negen uitwisselingsstudenten.
Gister onze eerste wedstrijd met Tuksdorp 1 (niet dat er een Tuksdorp 2 is maar het klinkt zo mooi). Tegen een andere residence voor de Kosthuis competitie. De coach was er niet en dus totale chaos weer, dingen regelen hier is lastig. Gelukkig werd er wel gespeeld. Ik centraal acherin, de volle negentig minuten gespeeld, een lekkere wedstrijd al zeg ik het zelf. Mocht niet baten: met 3-2 de boot ingegaan.
Helaas is hier nog geen fototje bij. Binnenkort een mooie teamfoto in ons 'all black' outfit. Met m'n nummer 5.
Iets dat al wel is vastgelegd op de gevoelige plaat is een spectaculaire rugby wedstrijd vorige week. Eerder vertelde ik al dat men hier sport erg serieus neemt. Misschien juist wel omdat het land tussen 1980-1990 van vrijwel elke sport is uitgesloten vanwege het regime hier. Rugby is dus erg populair hier, helemaal op deze universiteit. Men heeft een groots sportcentrum en een ruim stadion. Nu hadden de Tukkies, dat is de bijnaam van de universiteit, de landelijke finale gehaald van de universiteitscompetitie. Dat is normaal gesproken al live op landelijke tv te volgen maar nu hadden ze helemaal uitgepakt. Uitverkocht huis dus echt duizenden en duizenden mensen. Kurt Darren (bekend van een vorig blog met een heel fout liedje) zong het volkslied voor een gigantische vlag. Vuurwerk en al... Het was de eerste keer dat Tukkies de finale bereikte. Helaas werd er verloren van Kaapstad. Toch hebben we een mooie show gezien. Enfin, bekijk zelf maar even het filmpje. De kwaliteit laat wat te wensen over.
Het volkslied bestaat trouwens uit vijf talen. Het verschil kun je horen. Afrikaners negeren nogal eens het Xhosa, Zulu en Sotho gedeelte.. het echte zingen begint natuurlijk pas bij de Afrikaanse woorden "uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see.."
http://www.youtube.com/watch?v=h0pGmiNii7g&feature=channel_video_title
Morgen ga ik naar Kaapstad! Het is hier vakantie dus stroomt het huis met uitwisselingsstudenten leeg.
Raymond (singapore) en ik gaan dus naar Kaapstad voor een week. Gekkenhuis natuurlijk, het wordt vast mooi.
We gaan met de bus... ja de bus. 1500 km (ongeveer van Staphorst naar Barcelona). Het is een groot land, en ik ben bang dat ik die afstand zo wel goed ervaar. Wel mooie natuur naar het schijnt. Terug gaan we gelukkig wel met vliegtuig.
Baie groete, goed gaan!
vrijdag 8 april 2011
Avondland
Hallo Nederland, hier pretoria.
(Jawel Joery, eindelijk)
Het is alweer een tijdje geleden maar dan nu toch eindelijk een nieuwe blog vanuit het zuiden. Zoals gebruikelijk bij studie wordt het almaar drukker en drukker. Ik heb dan ook genoeg dingen te doen door de week. Zo moest ik afgelopen week twintig essays nakijken van vijf pagina’s. Dus honderd pagina’s lezen en corrigeren. Beetje interessant doen met commentaar geven op de studenten natuurlijk.. En dan was ik ook nog gevraagd om mijn scriptieonderzoek te presenteren op de Drama Department (toneel en opvoeringkunsten). De foto zegt hopelijk genoeg haha. Gelukkig zijn er in de avond genoeg braai’s, feestjes en hang-outs om wat te ontspannen.
Neemt niet weg dat ik nog vaak aan huis denk natuurlijk. En het interessante is dat Afrikaners daar ook vaak aan denken. Zo hadden we een college over ‘in and out of place’. Als je dus tegelijkertijd op je plek bent en toch niet op je plek bent. Niet dat deze blog nu gaat ontlopen in een filosofische discussie, maar wat ik hoor is dat veel Afrikaners dat voelen. Ze voelen zich tegelijkertijd op hun plek en niet op hun plek in Zuid-Afrika. Dat heeft natuurlijk ook te maken met hoe de blanke bevolking hier terecht is gekomen, en hun positie tegenwoordig. Als je dan Europeaan bent, en helemaal Nederlander, dan voelen zij (en ik eigenlijk ook wel) een beetje een verbintenis. Iedereen die je spreekt verteld dan ook over één, twee of drie generaties terug, hoe zijn opa hier is gekomen enzo. Amanda (professor en mijn begeleider) vertelde in de klas op mooie wijze hoe Europa toch als een thuis voelt wanneer zij daar is. Desalniettemin is ze net zo Zuid-Afrikaans.
Voor mij is het makkelijker. Ik heb een thuis (of meerdere; helperwest, nieuwe kijk en mokkenland). Ook al voelt het hier steeds beter natuurlijk, mijn hart blijft in het Avondland. Hieronder een mooi liedje (een ‘liekie’) van Koos Kombuis, een Z-A artiest, en onze eigen Stef Bos die hier bijzonder bekend is. Het gaat over het dubbele thuis van Afrikaners.
Baie groete, goed gaan! GJ
Abonneren op:
Posts (Atom)